Beni boğazımdan sıkıp duran yumruya yemin olsun!
Kendimi yıkmaya iten inkıraza da yemin!
Küfrün karanlık dehlizinden geçtim
Geçtim yüreğimde berkittiğim itirazlarla.
Kollarımda kaldırdığım şey biçimsiz bir inkardan mı?
Öfkemden mi? Öfkemden olsa mutlak bilirdim. Oysa tenkihname henüz ahdedildi.
Bu yumru kollarımda sıktığımdan olsa gerekTaş olaydı bilirdim.
Recmin kavurduğu ensemden bilirdim.
Hayır iblisten de değil.
Bir Balta mıydı kollarımda sıktığım?
Çekiç miydi?
Yahut sihirli bir asa mıydı tutunduğum?
Yoksa sancak mı burçlarına koştuğum?Yoo, bunlar olsa bilirdim.
Görenler beni dilekçe vermiş öfkeli birine benzettiler Şehadet parmağımdan olsa gerek. Dikerken parmağımı canavarlara Bana gözlerini belertip duran
ve susmayan ve usanmayan gafillere
Kendilerinden yana sandıkları
kutsanmış ve çalınmış minarelerden uluyorum!
kudurmuş bir it gibi.
oysa hoş bir seda gibi gelmişti iniltim.
Beni yılgınca esneyip savuştururken
Nasıl da ağırbaşlıydı sevgi dedikleri.
Nasıl dindarca. Göğsümdeki sancıya yemin olsun! Kör eden kitaplara da yemin. Bir yenilgi sonrasında kuşandığım Yumruklarımda sıktığım benliğimi bir zırh gibi haddin kıyısında
şüphe etmeksizin dağlıyorum.
Anlıyorum maddenin son halinin
Nerelerde dinlendiğini.
Ve biliyorum insanın İnsana nerelerde gücendiğini.
