Eve vardığımda geceydi; dünya bir fırtınanın pençesinde kıvranıyordu. Dışarıda tipi öyle vahşi esiyordu ki göz gözü görmüyordu; kar taneleri, tenimi bir zımpara misali yakan iğneler gibi çarpıyordu. Gökyüzü, sanki bir şeytanın öfkesiyle yırtılmıştı. Rüzgâr, evin tahtalarını bir ninni değil, bir ağıt misali inletiyordu. Yine de kendimi zor bela kapıya attım; parmaklarım soğuktan kaskatı, üstelik […]